Doc.gr

Εισαγωγή στο Άγχος

Δημοσιεύτηκε: Δευτέρα, 16 Μαρτίου 2015
Εισαγωγή στο Άγχος
Η Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή (ή ΓΑΔ ) χαρακτηρίζεται από υπερβολική ανησυχία που κάνει το άτομο να ανησυχεί για γεγονότα της καθημερινής ζωής που δεν έχουν προφανείς λόγους για ανησυχία. Τα άτομα με συμπτώματα της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής τείνουν να αναμένουν πάντα την καταστροφή και δεν μπορούν να σταματήσουν να ανησυχούν για την υγεία, τα χρήματα, την οικογένεια, την εργασία ή το σχολείο. Σε ανθρώπους με ΓΑΔ, η ανησυχία είναι συχνά εξωπραγματική ή δυσανάλογη για την κατάσταση. Η καθημερινή ζωή γίνεται μια σταθερή κατάσταση της ανησυχίας, φόβου και τρόμου. Τελικά, το άγχος κυριαρχεί τόσο στην σκέψη του ατόμου που επηρεάζει την καθημερινή του λειτουργία, συμπεριλαμβανομένης της εργασίας, του σχολείου, τις κοινωνικές του δραστηριότητες, καθώς και τις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους. Ποια είναι τα συμπτώματα της ΓΑΔ; Η Γενικευμένη αγχώδης διαταραχή επηρεάζει τον τρόπο που ένα άτομο σκέφτεται, αλλά το άγχος του μπορεί να τον οδηγήσει και σε σωματικά συμπτώματα.

Τα συμπτώματα της ΓΑΔ μπορεί να περιλαμβάνουν:
*Υπερβολική - συνεχή ένταση
*Μη ρεαλιστική σκέψη των προβλημάτων
*Ανησυχία ή την αίσθηση ότι το άτομο είναι «νευρικό»
*Ευερεθιστότητα
*Μυϊκή ένταση
*Πονοκεφάλους
*Εφίδρωση
*Δυσκολία στη συγκέντρωση
*Ναυτία
*Η ανάγκη να πάει στην τουαλέτα συχνά
*Κούραση
*Προβλήματα ύπνου
*Τρόμος 

Επιπλέον, τα άτομα με ΓΑΔ συχνά έχουν και άλλες αγχώδεις διαταραχές (όπως διαταραχή πανικού, ψυχαναγκαστική διαταραχή και φοβίες), είτε πάσχουν από κατάθλιψη ή/και την κατάχρηση ναρκωτικών ή αλκοόλ.
Τι προκαλεί την ΓΑΔ; Η ακριβής αιτία της ΓΑΔ δεν είναι πλήρως γνωστή, αλλά αποτελείται από μια σειρά παραγόντων - όπως η γενετική, η χημεία του εγκεφάλου και οι περιβαλλοντικές πιέσεις – που φαίνονται να συμβάλουν στην ανάπτυξή του. *Γενετική:  Κάποια έρευνα δείχνει ότι το οικογενειακό ιστορικό παίζει ρόλο στην αύξηση της πιθανότητας ότι ένα άτομο θα αναπτύξει ΓΑΔ. Αυτό σημαίνει ότι η τάση για την ανάπτυξη ΓΑΔ μπορεί να μεταφερθεί στην οικογένεια.*Εγκέφαλος χημεία:  Η ΓΑΔ έχει συνδεθεί με τα ανώμαλα επίπεδα ορισμένων νευροδιαβιβαστών στον εγκέφαλο. Οι νευροδιαβιβαστές είναι ειδικοί χημικοί αγγελιοφόροι που βοηθούν τις πληροφορίες να μεταβούν από το νευρικό κύτταρο σε κύτταρο νεύρων. Εάν οι νευροδιαβιβαστές είναι εκτός ισορροπίας, τα μηνύματα που δεχόμαστε μέσω του εγκεφάλου δεν είναι σωστά. Αυτό μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που ο εγκέφαλος αντιδρά σε ορισμένες περιπτώσεις. *Περιβαλλοντικοί παράγοντες:  Τα στρεσογόνα γεγονότα, όπως η κακοποίηση, ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, ένα διαζύγιο, η αλλαγή θέσεων εργασίας ή το σχολείο, μπορεί να οδηγήσουν το άτομο σε ΓΑΔ. Η Γενικευμένη αγχώδης διαταραχή, επίσης μπορεί να γίνει χειρότερη κατά τη διάρκεια περιόδων στρες , ή από τις εξαρτησιογόνες ουσίες, όπως το αλκοόλ, η καφεΐνη και η νικοτίνη, που μπορεί να επιδεινώσουν το άγχος.

Οι γονείς επιδιώκουν συζήτηση γύρω από το σεξ με τους εφήβους, αλλά...

Δημοσιεύτηκε: Δευτέρα, 16 Μαρτίου 2015
Οι γονείς επιδιώκουν συζήτηση γύρω από το σεξ με τους εφήβους, αλλά...
Οι γονείς επιδιώκουν τη συζήτηση γύρω από το σεξ με τους εφήβους, αλλά ο φόβος των συμβουλών υψώνει «τείχη σιωπής».

Τα παιδιά μαθαίνουν πολλά για τη σεξουαλικότητα από φίλους και από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά γονείς και έφηβοι συμφωνούν στο ότι οι γονείς θα πρέπει να είναι η πιο σημαντική πηγή παροχής πληροφοριών σχετικά με το σεξ και τη σεξουαλικότητα. Σε μια νέα μελέτη από τη Μινεσότα των Η.Π.Α., οι ερευνητές πήραν συνέντευξη από 1.605 γονείς κυρίως λευκών παιδιών, σχολικής ηλικίας, θέτοντας την ερώτηση από πού νομίζουν ότι θα έπρεπε τα παιδιά να αντλούν τις πληροφορίες τους σχετικά με τη σεξουαλικότητα, λαμβάνοντας υπ' όψιν από πού ουσιαστικά ενημερώνονται για το σεξ.

Ενώ το 98% των γονέων θεωρούσε ότι οι νέοι θα έπρεπε να αποκτούν σεξουαλική διαπαιδαγώγηση από τους γονείς τους, μόνο το 24% πίστευε ότι ήταν η κύρια πηγή παροχής πληροφοριών γύρω από τη σεξουαλική αγωγή. Οι περισσότεροι γονείς – συγκεκριμένα περίπου το 78% - είπαν ότι τα παιδιά αντλούν το μεγαλύτερο μέρος των πληροφοριών για το σεξ από φίλους και αντίστοιχα το 60 % απάντησε πως θεωρεί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ως τη κύρια πηγή πληροφόρησης.

Η συντάκτρια της μελέτης και διδάκτορας Φιλοσοφίας Debra Bernat του Florida State University δήλωσε ότι «ωστόσο, με βάση προηγούμενη έρευνα οι νέοι δηλώνουν ότι οι γονείς αποτελούν για αυτούς την κύρια πηγή πληροφοριών σχετικών με το σεξ και ασκούν τη μεγαλύτερη επιρροή στις αποφάσεις τους που αφορούν στο σεξ».

Η μελέτη που παρουσιάστηκε στο «Journal of Adolescent Health» «εγείρει το ερώτημα γιατί οι νέοι δεν μπορούν να αποκτήσουν τις πληροφορίες που αναζητούν και προτιμούν από τους ίδιους τους γονείς τους» σύμφωνα με τη διδάκτορα Ψυχολογίας και κλινική ψυχολόγο Nancy Irwin, η οποία ασχολείται με θέματα της παιδικής ηλικίας και της εφηβικής σεξουαλικότητας. Συγκεκριμένα, η Irwin δήλωσε πως αυτό θα πρέπει να αποτελέσει εγερτήρια φωνή προς τους γονείς: «Εσείς και τα παιδιά σας θέλετε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Αυτό που λείπει είναι τα κατάλληλα εργαλεία».

Παρά το γεγονός ότι υπήρξε μεγάλη αμφισβήτηση ως προς τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία, η πλειονότητα των γονέων αναφέρει τους εκπαιδευτικούς ως τη δεύτερη προτιμώμενη πηγή παροχής πληροφοριών. Ακολουθούν οι επαγγελματίες υγειονομικής περίθαλψης και στη συνέχεια οι θρησκευτικοί ηγέτες, ενώ, σύμφωνα με τη συντάκτρια της έρευνας, τα σχολικά προγράμματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης είναι πολύ σημαντικά, δεδομένου ότι μπορούν να αποτελέσουν τη μοναδική πηγή πληροφοριών για ορισμένους νέους ανθρώπους.

Η εν λόγω μελέτη δεν έκανε διαφοροποίηση ανάμεσα στα είδη των μέσων μαζικής ενημέρωσης, κάτι που μπορεί να εξηγήσει γιατί μόνο το 3,5% των γονέων τα αποδέχεται ως «καλή» πηγή για τους εφήβους και όπως εξηγεί η Bernat, «το ποσοστό των γονέων που υποστηρίζουν ότι τα Μ.Μ.Ε. είναι καλή πηγή παροχής πληροφοριών θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό, αν είχαμε κατηγοριοποιήσει τις ταινίες, την τηλεόραση, τα βιβλία και το διαδίκτυο, διευκρινίζοντας ποιο παρέχει ενημέρωση στα νεαρά άτομα».

Πηγή: Health Behavior News Service

ΚΟΙΝΕΣ ΑΙΤΙΕΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ

Δημοσιεύτηκε: Δευτέρα, 16 Μαρτίου 2015
ΚΟΙΝΕΣ ΑΙΤΙΕΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ
Όταν αισθάνεστε κατάθλιψη, ίσως να μην είναι τόσο εύκολο να καταλάβετε  γιατί. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η κατάθλιψη δεν οφείλεται σε μία μόνο αιτία. Αντιθέτως, προκύπτει από έναν συνδυασμό πραγμάτων - τα γονίδιά σας, τα γεγονότα στο παρελθόν σας, τις τρέχουσες περιστάσεις σας, και άλλους παράγοντες κινδύνου.

Πιο κάτω αναφέρονται ορισμένοι παράγοντες που μπορούν να παίξουν κάποιο ρόλο στην εμφάνιση της κατάθλιψης.


Βιολογία.
Εξακολουθούμε να μην γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει στον εγκέφαλο όταν οι άνθρωποι γίνονται καταθλιπτικοί. Οι μελέτες όμως δείχνουν ότι ορισμένα τμήματα του εγκεφάλου, δεν  φαίνεται να  λειτουργούν κανονικά.  Η κατάθλιψη μπορεί επίσης να προκληθεί από    αλλαγές στα επίπεδα ορισμένων χημικών ουσιών στον εγκέφαλο, που ονομάζονται νευροδιαβιβαστές.

Γενετική.
Οι ερευνητές γνωρίζουν ότι, εάν η κατάθλιψη υπάρχει στο οικογενειακό  σας περιβάλλον, έχετε μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνετε καταθλιπτικοί. 

Φύλο.
Οι μελέτες δείχνουν ότι οι γυναίκες έχουν περίπου διπλάσιες πιθανότητες από τους άνδρες να γίνουν καταθλιπτικές. Κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα γιατί. Οι ορμονικές αλλαγές που οι γυναίκες υφίστανται σε ορισμένες περιόδους της ζωής τους μπορεί να είναι ένας από τους παράγοντες.

Ηλικία.
Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο κατάθλιψης. Αυτή η κατάσταση μπορεί να συνδυάζεται με άλλους παράγοντες όπως τη μοναχική ζωή και την έλλειψη κοινωνικής υποστήριξης.

Καταστάσεις υγείας.
Οι καταστάσεις όπως η ύπαρξη καρκίνου, καρδιακών παθήσεων, προβλημάτων του θυρεοειδούς, χρόνιων πόνων, και πολλών άλλων αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης κατάθλιψης.

Τραύμα και θλίψη.
Τραύματα, όπως είναι η βία, η σωματική ή  συναισθηματική κακοποίηση, ανεξάρτητα εάν έχουν προκληθεί νωρίς στη ζωή ή πιο πρόσφατα, μπορούν να προκαλέσουν κατάθλιψη. Επίσης η κατάθλιψη μπορεί να προκληθεί από τη θλίψη μετά το θάνατο ενός φίλου ή αγαπημένου προσώπου.

Αλλαγές και στρεσογόνα γεγονότα. 
Δεν προκαλεί απορία το γεγονός ότι οι άνθρωποι μπορεί να εμφανίσουν κατάθλιψη κατά τη διάρκεια  καταστάσεων  στρες,  όπως κατά τη διάρκεια  διαζυγίου ή φροντίδας  αρρώστου συγγενή. Ωστόσο, ακόμη και θετικές αλλαγές, όπως γάμος ή διορισμός σε καινούργια δουλειά, μπορούν μερικές φορές να προκαλέσουν κατάθλιψη. Φάρμακα και ουσίες. Πολλά από τα συνταγογραφούμενα φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα κατάθλιψης. Το αλκοόλ και η κατάχρηση ουσιών είναι κοινό στοιχείο ανάμεσα στα καταθλιπτικά άτομα. Αυτό κάνει συχνά την κατάσταση τους χειρότερη. Μερικοί άνθρωποι έχουν καθαρή συναίσθηση τι είναι αυτό που τους κάνει  καταθλιπτικούς. Άλλοι όχι. Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμάστε  είναι ότι η κατάθλιψη δεν είναι δικό σας σφάλμα. Δεν είναι ελάττωμα του χαρακτήρα σας. Είναι μια ασθένεια που μπορεί να επηρεάσει οποιονδήποτε  και ανεξάρτητα από την αιτία, υπάρχουν πολλοί καλοί τρόποι θεραπείας της.  

 
ΕΠΟΧΙΚΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ 
Η εποχική συναισθηματική διαταραχή, ή ΕΔΕ, επίσης γνωστή ως  κατάθλιψη του χειμώνα, είναι μια συναισθηματική διαταραχή ή διαταραχή της διάθεσης.

Οι περισσότεροι πάσχοντες από ΕΔΕ έχουν φυσιολογική ψυχική υγεία κατά το μεγαλύτερο μέρος του έτους,   βιώνουν όμως συμπτώματα κατάθλιψης  το χειμώνα ή το καλοκαίρι.
Η ΕΔΕ είναι σπάνια, ίσως και ανύπαρκτη, στης τροπικές ζώνες, αλλά η ύπαρξη της  είναι υπολογίσιμη στα γεωγραφικά πλάτη των 30° Βόρεια (ή Νότια ) και υψηλότερα.Θεωρείται, ότι οι εποχικές διακυμάνσεις της διάθεσης σχετίζονται ως επί το πλείστον με το φως της ημέρας και όχι με την θερμοκρασία. Για το λόγο αυτό, η ΕΔΕ είναι διαδεδομένη ακόμα και σε μέρη μεσαίου  γεωγραφικού πλάτους με ήπιους χειμώνες, όπως το Σιάτλ και το Βανκούβερ. Οι άνθρωποι που ζουν στις αρκτικές περιοχές είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς  στην επίδραση των πολικών νυχτών. Οι  παρατεταμένες περίοδοι συννεφιάς μπορούν επίσης να επιδεινώσουν τα συμπτώματα της  ΕΔΕ. Η ΕΔΕ είναι μια σοβαρή διαταραχή, που μερικές φορές προκαλεί  δυσθυμία ή κλινική κατάθλιψη. Υπάρχουν μια σειρά από θεραπείες για την αντιμετώπιση της ΕΔΕ. Σ’ αυτές περιλαμβάνονται οι φωτοθεραπείες, οι θεραπείες με φάρμακα, με ιονισμένο αέρα όπως και  η γνωσιακή ψυχοθεραπεία.

Τα δάκρυα των γυναικών μειώνουν τη σεξουαλική διάθεση των ανδρών

Δημοσιεύτηκε: Δευτέρα, 16 Μαρτίου 2015
Τα δάκρυα των γυναικών μειώνουν τη σεξουαλική διάθεση των ανδρών
Τα δάκρυα των γυναικών στέλνουν μηνύματα που μειώνουν τη διάθεση των ανδρών για σεξΣύμφωνα με Ισραηλινούς ερευνητές και τα ευρήματα μελέτης που διεξήχθη από το Επιστημονικό Ινστιτούτο Weizmann και το Νοσοκομείο Wolfson, κοντά στο Τελ Αβίβ, σχετικά με τον ρόλο που παίζουν τα δάκρυα στη μη λεκτική επικοινωνία, φαίνεται πως αυτά είναι υπαίτια για τη μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας στον άνδρα. Τα σχετικά ευρήματα καταδεικνύουν ότι μια χημική ουσία που περιέχουν τα δάκρυα των γυναικών μειώνει τα επίπεδα τεστοστερόνης στους άνδρες.

Οι άνδρες που πήραν μέρος στη μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο «Science Express», έπρεπε να μυρίσουν τα δάκρυα γυναικών που είχαν κλάψει ενόσω παρακολουθούσαν δραματικές ταινίες. Ο Noam Sobel, καθηγητής του Ινστιτούτου Weizmann, δήλωσε ότι οι ερευνητές ανέμεναν ότι τα δάκρυα θα αύξαναν τα αισθήματα «συμπάθειας» στους άνδρες, όμως, τουναντίον, ο καρδιακός παλμός και ο ρυθμός της αναπνοής τους, το επίπεδο τεστοστερόνης στο σάλιο τους και μια μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου τους έδειξαν όλα μείωση της σεξουαλικής τους επιθυμίας. Για την ακρίβεια, τα χημικά σήματα που εξέπεμπαν τα δάκρυα των γυναικών ήταν σαν να έλεγαν: «Όχι, δεν ενδιαφέρομαι». 
Ο καθηγητής εξήγησε πως η επικοινωνία είναι το κλειδί της επιβίωσης. Οι άνθρωποι, όπως όλα τα θηλαστικά, χρησιμοποιούν την όσφρηση για την επικοινωνία τους και είναι πολύ αποτελεσματικό το να έχεις ένα χημικό σήμα που να ενημερώνει τον άλλον για το τι θέλεις -ή δεν θέλεις επ’ ουδενί- σε μια σεξουαλική κατάσταση. Αξίζει να σημειωθεί πως οι ερευνητές προσπάθησαν να μελετήσουν τα δάκρυα τόσο των γυναικών όσο και των ανδρών, αλλά μόνο ένας άνδρας απάντησε σε μια αγγελία που αναρτήθηκε σε πανεπιστημιουπόλεις του Ισραήλ, ζητώντας εθελοντές που πίστευαν ότι θα μπορούσαν να κλάψουν εύκολα…

Πέραν των επιπτώσεων στη σεξουαλική επιθυμία, οι ερευνητές ελπίζουν ότι τα ευρήματά τους από τη συγκεκριμένη μελέτη θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μελλοντικά για τη θεραπεία του καρκίνου: «Υπάρχουν αρκετές ασθένειες που θεραπεύονται με τη μείωση των επιπέδων τεστοστερόνης, με κυριότερη από αυτές τον καρκίνο του προστάτη»  επεσήμανε ο Sobel και συνέχισε λέγοντας πως οι τρέχουσες μέθοδοι μείωσης της τεστοστερόνης προκαλούν παρενέργειες, ενώ η ερευνητική του ομάδα ήλπιζε ότι αυτές θα μπορούσαν να εξαλειφθούν με τη χρήση των δακρύων.

Οι επιπτώσεις της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά!

Δημοσιεύτηκε: Δευτέρα, 16 Μαρτίου 2015
Οι επιπτώσεις της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά!
Ξύλο στα παιδιά - ένα θέμα αμπφιλεγόμενο εφόσον, ενώ απαγορεύεται ρητά σε μερικές χώρες, σε άλλες είναι απολύτως επιτρεπτό. Το ίδιο ισχύει και από τον ένα γονιό στον άλλον. Ποιές επιπτώσεις θα μπορούσε όμως να έχει το ξύλο στα παιδιά;    Τα τελευταία χρόνια, πολλοί ψυχίατροι, κοινωνιολογικοί ερευνητές, και γονείς έχουν εξετάσει σοβαρά την απαγόρευση της σωματικής τιμωρίας κατά των παιδιών. Ο πιο σημαντικός λόγος, σύμφωνα με τον Δρ. Peter Newell, για να σταματήσει η χρήση της σωματικής βίας στα παιδιά είναι ότι «όλοι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα στην προστασία της σωματικής τους ακεραιότητας, και τα παιδιά είναι οι άνθρωποι επίσης." 

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους δεν συνιστάται αυτή η μέθοδος. Πρώτον, το χτύπημα διδάσκει στα παιδιά να γίνουν οι ίδιοι βίαιοι στο μέλλον. Εκτεταμένες έρευνες είναι πλέον διαθέσιμες για να υποστηρίξουν την άμεση συσχέτιση μεταξύ της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά και την επιθετική συμπεριφορά στα εφηβικά και ενήλικά τους χρόνια. Σχεδόν όλοι οι επικίνδυνοι εγκληματίες  τιμωρούνταν τακτικά με σωματική βία κατά την παιδική ηλικία. Όπως ξέρουμε τα παιδιά μαθαίνουν στάσεις και συμπεριφορές μέσα από την παρατήρηση και τη μίμηση των δράσεων των γονιών τους, είτε αυτές είναι θετικές, είτε αρνητικές. Έτσι είναι η ευθύνη των γονέων να δώσουν το παράδειγμα της ενσυναίσθησης και της σοφίας.

Δεύτερον, σε πολλές περιπτώσεις η  λεγόμενη «κακή συμπεριφορά», είναι ο τρόπος του παιδιού να τραβήξει την προσοχή των γονιών του. Αν η ανάγκη για αμέριστη προσοχή των γονέων του δεν καλύπτεται, τα προβλήματα συμπεριφοράς συνήθως θα αναγκάσουν τον γονιό να ασχοληθεί. Εκτός από αναποτελεσματικό, είναι σίγουρα λάθος και άδικο να τιμωρηθεί ένα παιδί όταν σημαντικές ανάγκες του έχουν παραμεληθεί. 

Επίσης, κάθε φορά που το παιδί τιμωρείται, απορροφάται από συναισθήματα θυμού και φαντασιώσεις εκδίκησης, και επομένως χάνει την ευκαιρία να μάθει αποτελεσματικές μεθόδους για την επίλυση προβλημάτων. Έτσι, το παιδί μαθαίνει λίγα για το πώς να χειρίζονται ή να προλαμβάνει παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον.

Είναι σημαντικό σε αυτό το σημείο να λεχθεί πως η τιμωρία, ακόμη και όταν φαίνεται να λειτουργεί, μπορεί να παράγει καλή συμπεριφορά σε επιφανειακό επίπεδο, η οποία βασίζεται στον φόβο. Αυτή η μέθοδος είναι αποτελεσματική μόνο έως ότου το παιδί είναι αρκετά μεγάλο ώστε να μπορεί να αντισταθεί. Ο θυμός που συσσωρεύετε μετά μεταφράζεται σε ισχυρή αντίδραση και οργή κατά την διάρκεια των εφηβικών ετών. Σε αντίθεση, η συνεργασία που βασίζεται στο σεβασμό θα διαρκέσει μόνιμα.

Επιπλέον, η σωματική τιμωρία υποστηρίζει τον «νόμο του ισχυρότερου» και δίνει το επικίνδυνο μήνυμα ότι είναι επιτρεπτό να βλάψεις κάποιον άλλο, με την προϋπόθεση ότι είναι μικρότερος και λιγότερο ισχυρός από ό, τι είσαι εσύ. Αυτό, όπως είναι κατανοητό, μπορεί να οδηγήσει σε ποικίλες αρνητικές επιπτώσεις.

Τέλος, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, η σωματική τιμωρία, μπορεί να μειώσει φαιά ουσία του εγκεφάλου, του συνδετικού ιστού μεταξύ των εγκεφαλικών κυττάρων. Αυτή αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του κεντρικού νευρικού συστήματος το οποίο επηρεάζει την ευφυΐα και την ικανότητα μάθησης. Επιπροσθέτως, περιλαμβάνει περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην αισθητική αντίληψη, την ομιλία, τον μυϊκό έλεγχο, τα συναισθήματα και τη μνήμη. 

Ανοιχτή επικοινωνία και σωστή διαπαιδαγώγηση, η οποία υποστηρίζεται από ένα ισχυρό θεμέλιο αγάπης και σεβασμού, είναι ο μόνος πραγματικά αποτελεσματικός τρόπος που θα επιφέρει αξιέπαινη συμπεριφορά που να βασίζεται σε ισχυρές εσωτερικές αξίες, αντί του επιφανειακά «καλή» συμπεριφορά που βασίζεται μόνο στο φόβο.